ما لعنتی های مدام!!

بیا بخندیم رفیق...
بلند...انقدر بلند که ما تحتمان سرخ شود...
باز به ما تحت های سرخمان هم بخندیم...
همینطور فقط بخندیم...

صدایمان آنقدر بالا برود

صدایمان آنقدر بلند باشد

که مدام بخندیم...

بخندیم که فقط خندیده باشیم...

همه چیز آخرش تمام می شود!!

لعنت به ما رفیق...

لعنت به خنده هایمان...

لعنت به آخرش!!

ایجا یک نفر اشک می ریخت، بقیه می خندیدند... یک و دو و سه، نپریدی؟! هه هه هه...