می خواستم بیشتر حرف بزنم. باید نجات پیدا می کردم. می خواستم به گرگ خاکستری که به سیلویا پلات فکر می کرد بگویم از خوابیدن میان خاکستر بگذرد. بگویم زوزه اش را بکشد و برود. گرگ شاعری که می خواست همه چیز را بهم بریزد حالا دارد به ریش من یکی می خندد. پیامی که به دستم رسیده آشفته ام کرده. بله وقتش رسیده. کسی دستمال آبی توی دستش گرفته از دور علامت می دهد. چقدر می تواند مضحک بنظر برسد اگر ساعت را بپرسد و برود. 

-- سیاه از قسم های توام

                             ای نخاع بریده

        تاریک ترین قسم ام

       تبسمی ست که مرا در آغوش دارد

        و گوش به سخن دشمن می دهد

         پس بیاویزید

         نیازهاتان را

         به پره های خوابم

        کین چنین بی انحراف می چرخم

        با ستاره ای که به کولم سنجاق شده است

                                                                                                               "هوشنگ چالنگی"